Pełna lista dostępnych opcji znajduje się na stronie man. Składnia dla standardowego Video CD (VCD) jest następująca:
mplayer vcd://<ścieżka>[-cdrom-device<urządzenie>]
Przykład:
mplayer vcd://2 -cdrom-device /dev/hdc
Domyślnym urządzeniem VCD jest /dev/cdrom. Jeśli Twoje ustawienia są inne, utwórz dowiązanie symboliczne lub podaj prawidłowe urządzenie w linii poleceń za pomocą opcji -cdrom-device
Przynajmniej napędy CD-ROM SCSI firmy Plextor i niektóre modele Toshiby
mają beznadziejną wydajność przy odczycie VCD. Jest to spowodowane
niekompletną implementacją ioctl'a CDROMREADRAW dla
tych urządzeń. Jeśli masz jakieś pojęcie o programowaniu SCSI,
pomóż nam zaimplementować ogólną
obsługę SCSI dla VCD.
W międzyczasie możesz wyciągać dane z VCD za pomocą readvcd i odtwarzać plik wynikowy za pomocą MPlayera
Struktura VCD. Video CD (VCD) składa się z sektorów CD-ROM XA, tzn. ścieżek CD-ROM mode 2 form 1 i form 2:
Pierwsza ścieżka jest w formacie mode 2 form 2, który oznacza użycie korekcji błędów L2. Ścieżka ta zawiera system plików ISO-9660 o gęstości 2048 bajtów/sektor. Ten system plików z kolei zawiera metainformacje VCD, a także nieruchome klatki, często używane w menu. Segmenty MPEG dla menu mogą także być składowane w tejże pierwszej ścieżce, ale MPEGi muszą być podzielone na kawałki po 150 sektorów. System plików ISO-9660 może zawierać inne pliki bądź programy, niekonieczne dla eksploatacji VCD.
Druga i pozostałe ścieżki są zwykle ścieżkami video MPEG typu raw o gęstości 2324 bajtów/sektor, zawierającymi jeden pakiet danych MGEG PS na sektor. Ścieżki te są w formacje mode 2 form 1, więc przechowują one więcej danych na sektor, w zamian za słabszą korekcję błędów. Możliwe są też ścieżki CD-DA na VCD poza pierwszą ścieżką. Niektóre systemy operacyjne używają pewnych trików aby ścieżki nie zawierające systemu plików ISO-9660 były widoczne w systemie plików. W pozostałych systemach, jak na przykład w systemie GNU/Linux, nie ma takiej możliwości (jeszcze). W takim przypadku dane MPEG nie mogą być montowane. Jako że większość filmów znajduje się na tego typu ścieżce, powinieneś spróbować na początek opcji vcd://2.
Istnieją również płyty VCD bez pierwszej ścieżki (pojedyncza ścieżka i brak systemu plików w ogóle). Je również da się odtwarzać, ale nie da się ich montować.
Definicja standardu Video CD, nazywana "Białą Księgą" Phillipsa, generalnie nie jest dostępna online, musi być zakupiona u Phillipsa. Bardziej szczegółowe informacje na temat Video CD można znaleźć na stronie dokumentacji vcdimagera.
O plikach .DAT. Plik o rozmiarze ok. 600 MB widoczny na pierwszej ścieżce zamontowanego VCD nie jest prawdziwym plikiem ! Jest on tzw. bramką ISO, utworzoną by Windows mógł obsługiwać takie ścieżki (Windows w ogóle nie zezwala aplikacjom na dostęp do urządzeń w trybie raw). Pod Linuksem nie możesz kopiować ani odtwarzać tych plików (zawierają "śmieci"). Pod Windows jest to możliwe, gdyż jego sterownik iso9660 symuluje odczyt ścieżek w trybie raw za pomocą tego pliku. By móc odtwarzać pliki .DAT, musisz mieć sterownik do jądra, który dostarczany jest z linuksową wersją PowerDVD. Posiada on zmodyfikowany sterownik systemu plików iso9660 (vcdfs/isofs-2.4.X.o), który jest w stanie symulować odczyt ścieżek w trybie raw za pomocą pliku .DAT. Jeśli podmontujesz płytę używając ich sterownika, możesz kopiować, a nawet odtwarzać pliki .DAT za pomocą MPlayera. Ale nie będzie to działało za pomocą standardowego sterownika iso9660 dostarczonego z jądrem Linuksa! Zamiast tego użyj opcji vcd://. Alternatywą dla kopiowania VCD jest nowy sterownik: cdfs (nie jest częścią oficjalnego jądra), który wyświetla sesje CD jako pliki obrazów, oraz cdrdao, program do zgrywania płyt CD bit po bicie.